Εγκλωβισμένοι στις μαύρες σκέψεις....
Art of Life
Ιανουαρίου 14, 2016
0
Όταν ήμασταν
παιδιά, θεωρούσαμε ότι όλα ήταν τέλεια... Είχαμε πραγματικούς φίλους, αλλά είχαμε και φανταστικούς -νεράιδες, μονόκεροι, ξωτικά, πλάσματα μαγικά..! Είχαμε φτιάξει έναν όμορφο
κόσμο και ζούσαμε εκεί ασφαλείς...
Μεγαλώνοντας, κάποιοι πίστευαν ότι θα
συνέχιζε να υπάρχει αυτός ο κόσμος, άλλοι θεωρούσαν ότι αν παραμείνουν παιδιά,
θα συνεχίσουν να ζουν μια γλυκιά ζωή και να "κάνουν παρέα" με τα μαγικά πλάσματα. Φυσικά, με το
πέρασμα των χρόνων, όλες αυτές οι σκέψεις χάνονται... Βασικά, δεν χάνονται
ακριβώς, αλλά όπως είχε πει και ο φίλος μας ο Freud, "μετακομίζουν"
στο ασυνείδητο. Μερικές φορές μας επισκέπτονται είτε στα όνειρα, είτε σαν
γρήγορες σκέψεις, αλλά είναι σπάνιο να μείνουν...
Στη θέση τους έχουν έρθει μόνιμα οι
μαύρες σκέψεις.... Όλα γύρω μας είναι μαύρα. Χάνουμε το χαμόγελο, χάνουμε τους
φίλους μας ή καλύτερα τους διώχνουμε με τον τρόπο μας, γιατί αλλάξανε - μαζί κι εμείς - και πλέον θεωρούμε ότι δεν μας
καλύπτουν. Ξεχνάμε τα όνειρά μας - χάνουμε την ίδια μας τη ψυχή. Συνεχώς συμβιβαζόμαστε, χάνουμε την ουσία της ζωής, εγκλωβιζόμαστε στις σκέψεις μας και δεν μπορούμε να βγάλουμε άκρη ούτε με τους άλλους, αλλά - κυρίως - ούτε με τον ίδιο μας τον εαυτό!
Αν δεν μπορέσουμε να τα βρούμε με τον εαυτό μας, δεν θα μπορέσουμε να τα βρούμε με τον διπλανό μας - όποιος κι αν είναι αυτός. Δεν θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε καταστάσεις που μας πονάνε, θα πανικοβληθούμε και θα είμαστε συνεχώς εκνευρισμένοι! Θα μας φταίνε όλα τα άλλα, εκτός από τον εαυτό μας...
Και εγκλωβιζόμαστε ακόμα περισσότερο στις μαύρες σκέψεις.... Και ξεχνάμε τους φίλους και την οικογένεια ακόμα περισσότερο... Ξεχνάμε τα παιδιά μας.... τα βλέπουμε από μακριά και σαν ενήλικες - αρκετές φορές - τους "πνίγουμε"τη φαντασία..
Αρνούμαστε να μπούμε πάλι σε αυτό τον κόσμο, γιατί ο δικός μας έχει καταρρεύσει και θεωρούμε ότι θα προστατέψουμε τα παιδιά μας, αν τους πούμε από την αρχή ότι δεν υπάρχει!! Δεν πρέπει να γίνει αυτό..
Τα παιδιά θα μας βοηθήσουν να σταματήσουμε τις μαύρες σκέψεις και να καταλάβουμε ότι δεν κερδίζουμε κάτι από αυτές. Μόνο θλίψη και απομόνωση. Αν δεν έχουμε παιδιά, πρέπει να "ανοίξουμε" τα μάτια μας και να βρούμε εκείνο το άτομο που πραγματικά θα μας ακούσει και θα μας βοηθήσει...
Η ζωή είναι μικρή και πρέπει να ζούμε έντονα την κάθε στιγμή!! Κάνε το πρώτο βήμα και χαμογέλα....!!
