Πώς γίνεται τα πάντα να ξεκινάνε με μια πρόταση...? Μία πρόταση γεμάτη εικόνες, συναισθήματα, όνειρα... Κι όλα αυτά από έναν άγνωστο... έναν μοναχικό άγνωστο..

Πώς γίνεται να είσαι ανάμεσα σε κόσμο, αλλά τελικά να είσαι πάντα τόσο μόνος? Πώς γίνεται να μιλάς με έναν άγνωστο, αλλά να νιώθεις τόσο γεμάτος? Αναρωτιέσαι, ψάχνεις, σκέφτεσαι αν όλα αυτά μπορεί να είναι αληθινά ή αν η φαντασία σου παίζει πάλι παιχνίδια.. 

 Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από ανθρώπους που φοράνε μάσκες κάθε μέρα για να γίνονται αρεστοί και αποδεκτοί από τους γύρω τους. Ακόμα κι εγώ φοράω μάσκα κάθε μέρα. Μα όταν μιλάω με τον άγνωστο, η μάσκα χάνεται και οι λέξεις βγαίνουν αυθόρμητα.. Μου αρέσει το μυστήριο.. με εξιτάρει. Η ζωή μου μέχρι σήμερα είναι ένα μυστήριο, ακόμα και για μένα. Με τρομάζει η ιδέα του εαυτού μου. Με τρομάζει η ιδέα ότι θα μπορούσα να βρω κάποιον σαν εμένα. Με τρομάζει και με γαληνεύει ταυτόχρονα. Κάποιον με όνειρα.. κάποιον με πάθη σαν τα δικά μου. Κάποιον που δεν φοβάται να τσαλακωθεί, να πει αυτά που θέλει σε μια άγνωστη. 

Όταν ήμασταν παιδιά, είχαμε πολλούς φίλους. Τουλάχιστον, περισσότερους απ’ ότι έχουμε ως ενήλικες. Μας άρεσε να παίζουμε, να περνάμε καλά. Όλα ήταν τόσο αθώα. Δεν υπήρχε κακία, δεν υπήρχε ζήλια. Απλά, περνούσαμε καλά παίζοντας! Μεγαλώνοντας, αυτή η "λογική" άρχισε να χάνεται. Στο γυμνάσιο κιόλας, ξεκίνησαν οι ζήλιες, οι ερωτικές αντιζηλίες.. και οι φιλίες διαλύθηκαν μαζί με τα όνειρα που είχαν γίνει.

Οι πραγματικοί φίλοι είναι πάντα δίπλα μας - στα καλά και στα άσχημα. Θα τρέξουν να μας ακούσουν και να μας βοηθήσουν όταν δεν είμαστε καλά. Θα χαμογελάσουν με τις όμορφες στιγμές μας και θα κλάψουν με τις άσχημες. Θα ξενυχτήσουν μαζί μας, θα μας αγκαλιάσουν πραγματικά και μέσα από την καρδιά τους. Θα κάνουν ότι μπορούν για να μας χαρίσουν ένα αληθινό χαμόγελο. Εννοείται, ότι κι εμείς θα κάνουμε ακριβώς τα ίδια για εκείνους. Γιατί αλλιώς δεν είναι φιλία.

Το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι αφού εντοπίσουν τα λάθη μας, να μας το πουν. Και να το δεχτούμε. Έχουν χαλάσει φιλίες γιατί θεωρούσαν ότι αυτό που λέγεται είναι κακία ή λέγεται επίτηδες για να δημιουργηθεί πρόβλημα. Σε μία επιφανειακή σχέση φιλίας, δεν πρόκειται κανένας να ασχοληθεί με κάποιο λάθος ή κάποιο πρόβλημα. Όμως, ο πραγματικός φίλος θα σου πει αυτό που έχει στο μυαλό του χωρίς περιστροφές, αρκεί εσύ να μπορέσεις να το δεχθείς! 

Δεν είναι δίπλα σου για να σου λέει αυτά που θες να ακούσεις, ούτε για να σου "χαϊδεύει" τα αυτιά σου. Είναι δίπλα σου γιατί νοιάζεται για το καλό σου. Βέβαια, το γεγονός ότι ενδιαφέρεται για εσένα, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να το εκμεταλλεύεσαι - αυτό δεν είναι φιλία. Αυτό είναι εγωισμός.  Γάμος, δουλειά, παιδιά έρχονται να εμπλουτίσουν την καθημερινότητα μας και ο χρόνος λιγοστεύει. Στην αληθινή φιλία δεν πρέπει να υπάρχει εγωισμός. Οι πραγματικοί φίλοι βρίσκουν χρόνο να λένε τα νέα τους, να προγραμματίζουν εξόδους και να έχουν τη φιλία τους ως προτεραιότητα. Γι’ αυτό τον λόγο δεν πρέπει να τους εκμεταλλευόμαστε, αλλά να τους αγαπάμε και να είμαστε δίπλα τους. Ούτε πρέπει να τους κατηγορούμε  πίσω από την πλάτη τους, να τους λέμε ψέματα και να παραποιούμε την πραγματικότητα. Δεν υπάρχει λόγος, γιατί απλά είναι δίπλα μας γι’ αυτό που είμαστε και όχι γι’ αυτό που θα ήθελαν να είμαστε.

Οι φίλοι που διαλέξαμε δεν είναι χαζοί. Μπορούν και καταλαβαίνουν περισσότερα από αυτά που τους λέμε. Όλοι μας κάνουμε λάθη. Σε μια πραγματικά δυνατή φιλία το λάθος μπορεί να ξεπεραστεί, αρκεί να καταφέρεις να προσεγγίσεις τον άλλον αφού έχει κάνει κάτι λάθος, να τον κατανοήσεις και να συγχωρέσεις. Όμως, αυτό δεν μπορεί να γίνεται για πάντα. Πάντα ο ένας να συγχωράει, πάντα ο ένας να καταλαβαίνει. 

Μετά από κάποιο καιρό, η εμπιστοσύνη κλονίζεται λόγω των συνεχόμενων "λαθών" που έχουν το ίδιο "θέμα". Βλέπεις ότι εκτός από τα λάθη, υπάρχουν και ψέματα. Οπότε, η φιλία αρχίζει και σβήνει σιγά σιγά και γι αυτό δεν φταίει ο χρόνος, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος.

Οι ζωές των ανθρώπων εξελίσσονται. Τίποτα δεν μένει στάσιμο. Τελικά, ένα από τα πιο δύσκολα στη ζωή, είναι η φιλία....