Ψυχολογικός Πόλεμος
Art of Life
Ιουνίου 21, 2016
0
Λατρεύω τους ανθρώπους που είναι δυναμικοί, είτε στη
δουλειά τους, είτε στην προσωπική τους ζωή. Μου θυμίζουν εμένα πριν από μερικά
χρόνια. Λάτρευα τη δουλειά μου και προσπαθούσα το καλύτερο όχι μόνο για μένα,
αλλά για όλη την ομάδα. Γιατί αν θες να δουλεύεις σωστά και να πηγαίνεις με
κέφι στο γραφείο, πρέπει να δουλεύεις με τους συναδέλφους σου σαν ομάδα – σαν μια
δεμένη ομάδα, σαν γροθιά! Έτσι ακριβώς ήμουν, μέχρι που παντρεύτηκα και είπα να
αλλάξω. Είπα να «μαλακώσω» λίγο, αλλά τελικά το μετάνιωσα.
Το να είσαι δυναμικός στην προσωπική σου ζωή κάνει τους ανθρώπους
γύρω σου να νιώθουν ασφάλεια. Είναι εκείνος που παίρνει αποφάσεις την στιγμή
που εσύ δεν μπορείς ή φοβάσαι. Σου κρατάει το χέρι και σου λέει «πάμε, μπορείς».
Να μπορεί να «αντιστέκεται» στις αποφάσεις και τα λόγια εκείνων που θέλουν να
σε πληγώσουν και να σε προστατεύει από αυτούς. Έτσι είναι για μένα ο δυναμικός άντρας. Κάποιοι
μπορεί να συμφωνήσουν, κι άλλοι όχι. Όμως, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ψυχολογικός πόλεμος. Ψυχολογικοί
εκβιασμοί, πρόκληση ενοχών, μικροδολοπλοκίες, ειρωνεία, χειρισμοί των
μειονεκτημάτων των αγαπημένων σου προσώπων, κ.α.
Ο “ψυχολογικός
πόλεμος” δεν είναι
άγνωστος, ούτε είναι κάτι που δεν υπήρχε ποτέ στη ζωή μας. Υπάρχουν στιγμές που
δεν μιλάς και σκύβεις το κεφάλι, ελπίζοντας ότι έτσι θα «περάσει». Δεν θα γίνει
χειρότερο. Αλλά συνεχίζεται. Και τα χρόνια περνάνε. Και χάνεις τον εαυτό σου.
Και ξαφνικά ξυπνάς ένα πρωί και καταλαβαίνεις ότι η ζωή σου είναι καρμπόν κάποιου
τούρκικου σήριαλ, από εκείνα που είναι γεμάτα ίντριγκες και δολοπλοκίες. Κι
εκείνη τη στιγμή τρομάζεις. Επειδή, όμως, είναι πολλά τα χρόνια που τον βιώνεις
και πλέον έχει – σχεδόν – γίνει ένα με τη σάρκα σου, αναζητάς ένα ελαφρυντικό –
όπως ακριβώς γίνεται και με τους δολοπλόκους των τούρκικων σήριαλ! Θα μπορούσαμε
να πούμε ότι οι συμπεριφορές αυτές δεν πηγάζουν από άτομα – γιατί δεν είναι
ένα, είναι 5-6 – που έχουν «σώας τα φρένα τους». Το ίδιο λένε κι εκείνοι για
σένα και αυτοί οι ισχυρισμοί γνωρίζεις ότι θα γίνουν πιο έντονοι αν πάρεις τη
γενναία απόφαση να φύγεις. Το έχεις ξαναζήσει το παραμύθι και παλαιότερα όταν
προσπάθησες και πάλι να φύγεις από όλο αυτό το σήριαλ, αλλά τελικά γύρισες πάλι
πίσω…..
Γύρισες με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν, γιατί τους
ταρακούνησες και τους έκανες να καταλάβουν ότι δεν αντέχεις αυτό τον πόλεμο.
Δεν μπορείς να ζεις έτσι. Αλλά φαντάστηκες λάθος. Απλά τους έκανες να
χρησιμοποιήσουν ακόμα πιο «ισχυρά» εργαλεία για να σε λυγίσουν και για να
σιγουρευτούν ότι δεν θα προσπαθήσεις να σηκώσεις ξανά το κεφάλι σου. Όλα αυτά,
όμως, κάνουν εσένα να νιώθεις όπως θα «ένιωθε» ένα πορσελάνινο κουκλάκι – από εκείνα
που τα βλέπουμε και ανατριχιάζουμε – που είναι έτοιμο να σπάσει από κάποιον που
θέλει να το εκμεταλλευτεί!
Έχει έρθει η ώρα να προχωρήσεις μόνη σου. Πρέπει να
φύγεις, γιατί θες να ζήσεις. Δεν μπορείς να συνεχίσεις έτσι. Ξέρεις τι σε
περιμένει. Ξέρεις τον πόλεμο που έρχεται, τις φωνές, τις απειλές, τις κατάρες, τις
βρισιές. Αλλά, πρέπει να το κάνεις.
Μαζεύεις όση δύναμη έκρυβες τόσα χρόνια, ανοίγεις την
πόρτα, φεύγεις και δεν κοιτάς ποτέ ξανά πίσω. Ήταν ένας εφιάλτης που τον «έσβησε»
το φως της ζωής…..
