Δεκεμβρίου 2015

Γιορτές και κατάθλιψη

Art of Life Δεκεμβρίου 30, 2015 0

"Τρίγωνα, κάλαντα, σκόρπισαν παντού...
Κάθε σπίτι μια φωλιά του μικρού Χριστού..." Αυτό είναι ένα από τα τραγούδια που ακούς την περίοδο των Χριστουγεννιάτικων γιορτών. Είναι η περίοδος που όλοι περιμένουν με ανυπομονησία και χαρά.

Όλη η πόλη γεμίζει με φώτα και τραγούδια κι όλοι περιμένουν τη στιγμή που θα βγουν στα μαγαζιά, για να πάρουν δώρα για τους δικούς τους ανθρώπους. Είναι η εποχή που όλοι νοιάζονται για τον διπλανό τους και κάνουν δωρεές, δίνουν ρούχα, θέλουν να βοηθήσουν τον διπλανό τους. Περιμένουν να φάνε μαζί με την οικογένειά τους ή τους φίλους τους, να χορέψουν, να βγουν σε club και να περάσουν πραγματικά καλά, να ξεχάσουν όλα τα προβλήματά τους για δύο βδομάδες και να χαμογελάσουν....

Αυτή η τόσο όμορφη και ζεστή περίοδος του χρόνου, δεν είναι ωραία για όλους τους ανθρώπους. Σε μια έρευνα για την αυτοκτονία, που είχα κάνει στο λύκειο, είχα τρομάξει με τ΄αποτελέσματα. Η περίοδος των Χριστουγέννων ήταν μια από τις πιο επικίνδυνες για τα άτομα με κατάθλιψη και με τάσεις αυτοκτονίας. Εκείνη την εποχή μου φαινόταν υπερβολικό. Δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο, για τον οποίο οι άνθρωποι δεν είναι χαρούμενοι την πιο ωραία εποχή του χρόνου!!

Μεγαλώνοντας, κατάλαβα... Πολλές φορές βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε ένα βουνό από υποχρεώσεις και νιώθουμε εντελώς αδύναμοι να περνάμε καλά, αλλά και να νιώσουμε την χαρά αυτών των ημερών. Θα θέλαμε πολύ, αλλά δεν μπορούμε!!

Πολλές φορές κάνει την εμφάνισή της η «κατάθλιψη των Χριστουγέννων» - όχι, δεν είναι δώρο από τον Άι Βασίλη. Οι αιτίες για την εμφάνισή της είναι πολλές, αλλά τις περισσότερες φορές δεν τις καταλαβαίνουμε. Μπορεί να είναι η έλλειψη ενός στενού οικογενειακού ή φιλικού περιβάλλοντος, με το οποίο θα μπορούσαμε να μοιραστούμε μαζί του τις μέρες των γιορτών. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να γιορτάσουν όπως όλοι οι άλλοι και απλά κλείνονται περισσότερο στο «καβούκι» τους! Γίνονται πιο μοναχικοί. Άνθρωποι κοινωνικά απομονωμένοι, ηλικιωμένοι που δεν τους δίνουν σημασία ούτε τα παιδιά τους, άνεργοι, διαζευγμένοι ή εν διαστάσει, άτομα που εργάζονται περισσότερο αυτές τις μέρες και δεν μπορούν να είναι κοντά στις οικογένειές τους, άτομα σε ιδρύματα, άτομα που πενθούν γιατί έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα – φίλους ή συγγενείς. Η λίστα θα μπορούσε να είναι ατελείωτη!!

Στους γύρω μας δείχνουμε πάντα χαμογελαστοί και όταν μας ρωτάνε τι θα κάνουμε, λέμε ότι θα καθίσουμε σπίτι όχι γιατί δεν έχουμε κανέναν, αλλά γιατί δεν θέλουμε να βγαίνουμε τέτοιες μέρες… Η μοναξιά βιώνεται έντονα αυτές τις μέρες. Όλα χάνουν το νόημά τους. Αναζητάμε απεγνωσμένα μέσα από την σιωπή μας κάποιον, ο οποίος θα μας δώσει λίγη σημασία, θα μας ανοίξει το σπίτι του για να φάμε μαζί, θα ενδιαφερθεί πραγματικά για εμάς!! Τελικά, βρίσκουμε όλες τις πόρτες κλειστές και βυθιζόμαστε ακόμα περισσότερο στη θλίψη μας...

Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε δρόμους που πολλές φορές δεν έχουν γυρισμό – στο δρόμο της κατάθλιψης και της αυτοκτονίας. Δεν χρειάζεται να φτάσουν σε αυτό το στάδιο για να καταλάβουμε ότι τελικά είχαν κάποιο πρόβλημα, γιατί δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να τους βοηθήσουμε.

Ανοίξτε τα μάτια σας και κοιτάξτε γύρω σας…. Δείτε τους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα και αγγαλιάστε τους… Κάντε το γιατί το θέλετε πραγματικά και όχι αναγκαστικά μόνο για την περίοδο των γιορτών. Υπάρχουν πολλές μοναχικές ψυχές που το μόνο που θα ήθελαν είναι μια αγκαλιά κι ένα χάδι. Να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι τους, ότι κάποιος νοιάζεται αληθινά για εκείνους….

Να θυμάστε ότι πάντα υπάρχει κάποιος που νιώθει μοναξιά – ακόμα κι εσείς μπορεί να βρεθείτε σε αυτά τα μονοπάτια. Ας προσπαθήσουμε λίγο περισσότερο να γίνουμε άνθρωποι και να βοηθήσουμε τον διπλανό μας….!