Ένα μήνυμα...

Πριν από αρκετά χρόνια βλέπαμε τα κινητά τηλέφωνα μόνο στις ταινίες του Hollywood. Αναρωτιόμασταν πώς θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε κι εμείς ένα τέτοιο. "Χτύπησαν", λοιπόν, και στην Ελλάδα την πόρτα και ήμασταν ενθουσιασμένοι.

Θυμάμαι, όταν εγώ πήρα το πρώτο μου κινητό, είχα "κολλήσει" άσχημα με τα μηνύματα. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην στείλω αμέτρητα μηνύματα καθημερινά. όπου κι αν ήμουν... Οι παρέες μου με έκραζαν, αλλά εγώ συνέχιζα. Ακόμα κι όταν ήμουν με το αγόρι μου, έστελνα μηνύματα. Το κινητό είχε γίνει ένα με το χέρι μου!! 

Τα χρόνια πέρασαν και τα κινητά έχουν δώσει τη θέση τους στα smartphones. Η τεχνολογία δεν "περπατάει" απλά, αλλά κάνει άλματα!!! Τα απλά μηνύματα έχουν εμπλουτιστεί με νέες εφαρμογές και μπορείς να στείλει ό,τι θες με το smartphone - φωτογραφίες, βίντεο, τεράστια κείμενα, κ.α.

Τα χιλιάδες μηνύματα, που έστελνα μειώθηκαν αρκετά και σχεδόν εξαφανίστηκαν εκείνα που μου στέλνουν. Ξέρω ότι όσοι με θυμηθούν και μου στείλουν μήνυμα - μια φορά κάθε 10 χρόνια - θα είναι επειδή κάτι θέλουν από μένα, κάποια βοήθεια, κάτι να ζητήσουν, κάποιον να τους ακούσει και ξέρουν ότι θα τρέξω ότι ώρα κι αν είναι, όπου κι αν είμαι. Στην αρχή με πείραζε το γεγονός ότι έχασα τις παρέες μου και ότι εκείνοι που βοήθησα με ξέχασαν ή μου γυρνάνε την πλάτη όταν με βλέπουν. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι δεν μπορώ να αρέσω σε όλους, παρά μόνο σε πολύ λίγους ή μόνο σε έναν....

Πόσο αστείο μου φαίνεται όλο αυτό. Δεν ξέρω για πόσο καιρό θα συνεχίσω ακόμα να τρέχω για τους άλλους, αλλά ελπίζω να σταματήσω σύντομα. Είναι κουραστικό όλο αυτό το παραμύθι. Κάποιοι "καινούργιοι" που με γνωρίζουν ελάχιστα αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να μην έχω παρέες και να μην μιλάω με κανέναν. Σκέφτομαι, ότι περνάνε μια «κρίση» και θα τους περάσει…. ;)

Μα, μιλάω με ένα άτομο το οποίο με καταλαβαίνει καλύτερα απ΄ όλους. Μιλάω με εκείνον που πριν μιλήσω, ξέρει τι θα πω. Που μου στέλνει μήνυμα το πρωί για να μου πει "Καλημέρα" και με κάνει και χαμογελάω. Γιατί ξέρω ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που δεν υποκρίνεται και που θα σταθεί δίπλα μου σε κάθε δύσκολη στιγμή, με τον δικό του τρόπο. Είναι εκείνος, που ακόμα κι όταν είναι κουρασμένος, θα ξενυχτήσει για να με ακούσει να μιλάω, κι ας λέω χαζομάρες... Για κάποιους μπορεί να είναι λίγο, για μένα όμως είναι αρκετό! 

Κάποτε έστελνα χιλιάδες μηνύματα στο κινητό, που δεν είχαν νόημα. Σήμερα στέλνω και λαμβάνω χαμόγελα που μου φτιάχνουν την  διάθεση.....!