Οι άνθρωποι που σε πληγώνουν

 

Οι άνθρωποι είναι παράξενοι. Νομίζεις ότι μπορείς να τους καταλάβεις, να μάθεις ένα κομμάτι τους μέσα από τα βιβλία, μέσα από σπουδές, αλλά τελικά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός αλλά την ίδια στιγμή τόσο ίδιος με τον άλλον. Το μοναδικό χαρακτηριστικό που έχουν όλοι είναι ο τρόπος που ξέρουν να πληγώνουν... Είναι κάτι που ξέρουν πάρα πολύ καλά να κάνουν. Το κάνουν για πολλούς λόγους και κάποιες φορές χωρίς να το καταλάβουν.. Σαν να έχουν μπει στον "αυτόματο"..!

Οι περισσότεροι μπορεί να το θεωρήσουν ένα είδος "προστασίας". Μπορεί να σκεφτούν, "καλύτερα να πληγώσω τον άλλον, παρά να πληγωθώ εγώ". Είναι κι αυτό ένα είδος άμυνας! Μέχρι πριν κάποια χρόνια δεν θα το σκεφτόμασταν καθόλου, αλλά - όπως όλοι ξέρουμε - οι εποχές αλλάζουν.

Η ζήλια είναι ακόμα ένας παράγοντας. Ζηλεύω που είσαι "ελεύθερη" - ότι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας. Η ελευθερία δεν "μεταφράζεται" με τον ίδιο τρόπο απ' όλους. Άλλοι μπορεί να ζηλεύουν το γεγονός ότι είσαι σπίτι σου και δεν χρειάζεται να πηγαίνεις σε κάποια δουλειά, όπου εκεί είναι σίγουρο ότι θα σε τρελαίνουν. Δεν μπορούν να μπουν, όμως, στη διαδικασία να σκεφτούν τον τρόπο με τον οποίο - εσύ που δεν έχεις δουλειά - τα βγάζεις πέρα! Το πώς μπορεί να είναι η ψυχολογία σου, πώς σκέφτεσαι, πόσο πονάς που απλά κάθεσαι, παρακαλάς, ψάχνεις. Το μόνο που ακούς είναι μόνο υποσχέσεις...! Ότι " θα " σε βοηθήσουν. Αλλά η ουσιαστική βοήθεια δεν έρχεται ποτέ! Μάλλον έχασε τον δρόμο!

Άλλοι μπορεί να σε ζηλεύουν γιατί έχεις πολλούς φίλους, ενώ εκείνοι δεν έχουν κανέναν ή έχουν ελάχιστους. Ζηλεύουν που σε βλέπουν συνέχεια στα τηλέφωνα, που κανονίζεις να βρεθείς με φίλους και να κάνεις διάφορα, να πας εκδρομές, να πάτε βόλτες, να παίξετε επιτραπέζια. Να γεμίζεις τη στιγμή της ζωή σου.

Άλλοι γιατί χώρισες και δεν έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου να σε ελέγχει.. Θεωρούν ότι μπορείς, πλέον, να βγαίνεις, να περνάς καλά, να πηγαίνεις ταξίδια, να κάνεις όσα δεν μπορούσες να κάνεις πριν. Δεν μπαίνουν στη διαδικασία, όμως, να σκεφτούν πώς είσαι ψυχολογικά. Ότι έχεις χάσει όλα εκείνα που έχτιζες για χρόνια. Ότι δεν έχεις πλέον κανέναν δίπλα σου να σε νοιάζεται, να σε αγκαλιάζει να σου λέει πόσο πολύ σε αγαπάει και σε θέλει. Και ότι το βράδυ που είσαι στο σπίτι, κάθεσαι μόνη σου μέσα στα σκοτάδια και αναρωτιέσαι τι θα κάνεις από εδώ και πέρα....

Δεν είναι λίγοι κι εκείνοι που σε βλέπουν σε αυτή την κατάσταση και νομίζουν ότι μπορούν να σε εκμεταλλευτούν - με οποιοδήποτε τρόπο. Να σου παρουσιαστούν σαν συμπονετικοί, σαν άτομα που μπορούν να σε καταλάβουν, που θα είναι δίπλα σου όποια στιγμή τους χρειαστείς. Γιατί σε καταλαβαίνουν, σε νιώθουν. Ενώ στην πραγματικότητα θέλουν, απλά, να "καλύψουν" ένα δικό τους πρόβλημα, να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους, να δείξουν στους άλλους τι μπορούν να έχουν. Κι ενώ το βλέπεις όλο αυτό, δίνεις ευκαιρίες γιατί θες κάποιος να ενδιαφέρεται για σένα - έχεις καιρό να το νιώσεις. Κι ενώ έχει αρχίσει η άσχημη συμπεριφορά και τα ξεσπάσματα, εσύ ελπίζεις. Όμως, οι εποχές έχουν αλλάξει κι εσύ έχεις μείνει πολύ πίσω - τελικά! Και μια μέρα αποφασίζεις να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να φύγεις και από εκεί!

 

 

Η λίστα μπορεί να είναι ατελείωτη..!

Ο τομέας της δουλειάς συμπεριλαμβάνεται σε αυτή την ατελείωτη λίστα. Εκεί όπου περνάς πολλές ώρες της ημέρας προσπαθώντας να βγάλεις τα προς το ζην. Από που να ξεκινήσω, αλήθεια...? Να είσαι σε ένα γραφείο όπου κανένας δεν λέει καλημέρα γιατί σε θεωρεί κατώτερή του και περιμένουν στη γωνία με το μαχαίρι για να σε "καρφώσουν". Εκεί όπου όλοι είναι αφεντικά - κυρίως όταν φεύγει το μεγάλο "αφεντικό". Εκεί όπου έχεις αξία μόνο αν είσαι από κοντινό χωριό με το αφεντικό. Εκεί όπου όσες ώρες κι αν δουλεύεις, όσες θυσίες κι αν έχεις κάνει για να εξυπηρετήσεις τους συναδέλφους και την εταιρεία, θα είσαι πάντα υποψήφια προς αποχώρηση. Γιατί δεν μπόρεσες ποτέ να γίνεις ένα με εκείνους, αφού τολμάς να έχεις άποψη και να μην συμφωνείς με όσα λένε. Εκεί που αν θες να επιβιώσεις και να κρατήσεις τη δουλειά σου, θα πρέπει να κοιμηθείς με κάποιον, ο οποίος θέλει το καλό σου και θα είναι πάντα δίπλα σου. Κι εσύ πρέπει να φοράς ένα προσωπείο, να υπομείνεις ότι σου λένε και να χαμογελάς, όσο πληγωμένη κι αν είσαι.

Όλα τα παραπάνω είδη ανθρώπων που έχουμε στη ζωή μας, έχουν σαν κύριο στόχο να πληγώσουν. Να σε δουν να στεναχωριέσαι, να σου πηγαίνουν όλα στραβά. Κάποιοι χαίρονται με αυτό αλλά δείχνουν - και καλά - είναι δίπλα σου, ενώ στην ουσία παραμονεύουν να σε δουν να "χάνεσαι". Γιατί μπορούν, γιατί αυτό θέλουν!

Μην κολλάς με αυτούς τους ανθρώπους - είσαι από άλλη "πάστα". Μην φοβάσαι να αλλάξεις τη ρουτίνα σου γιατί νομίζεις ότι θα μείνει μόνη σου. Ίσως χρειάζεσαι λίγη μοναξιά για να μπορέσεις να κάνεις επανεκκίνηση στη ζωή σου. Να βγάλεις τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου και να προχωρήσεις, επιτέλους, μετά από πολύ καιρό.

Ήρθε η στιγμή να ζήσεις για εσένα και όχι για τους άλλους!