Γνωρίζεις κάποιον, σου αρέσουν κάποια πράγματα επάνω του, κολλάς μαζί του - ίσως και λόγω του νεαρού της ηλικίας σου - τον "κυνηγάς" και τελικά καταφέρνεις να κάνεις σχέση μαζί του! Το θεωρείς κατόρθωμα, γιατί νόμιζες ότι δεν είχες ελπίδες.... Το έπαιζε "δύσκολος" και αυτό έκανε το κυνήγι πιο ενδιαφέρον!
Μετά από κάποια χρόνια σχέσης, προχωράς σε γάμο, με την προϋπόθεση να μείνετε στο σπίτι του, με τους γονείς του να μένουν από κάτω..... Πριν τον γάμο, βεβαία, έχεις αρχίσει να βλέπεις τα προβλήματα, αλλά κάνεις τα "στραβά μάτια" και ελπίζεις ότι όλα θα αλλάξουν. Ίσως και να είσαι λίγο υπερβολική, ίσως να έχεις πιεστεί από τις ετοιμασίες του γάμου.... Το αφήνεις, λοιπόν, και προχωράς. Τα προβλήματα που έβλεπες πριν τον γάμο, συνεχίζουν να υπάρχουν. Δεν θέλει να πληρώνει τίποτα - βρίσκει πάντα δικαιολογίες - είναι συνέχεια στη μαμά του, δεν σου δίνει καθόλου σημασία, δεν ασχολείται μαζί σου, δεν πηγαίνετε πουθενά. Όμως, βλέπεις ότι αρχίζουν και πολλαπλασιάζονται, εσύ όμως εκεί, να επιμένεις και να θεωρείς ότι όλα θα φτιάξουν..... κάποια στιγμή!
Έρχεται το πρώτο παιδί και μαζί του φέρνει και μια δική σου έκρηξη αγανάκτησης με όλα αυτά που συμβαίνουν και τα οποία δεν αντέχεις. Αρχίζεις να φωνάζεις και να αναζητάς μια λύση. Κι εκείνος, για να σε αντιμετωπίσει, φωνάζει την μαμά του για να σου τα "ψάλλει". Και αρχίζει ένας καυγάς χωρίς προηγούμενο, ενώ εκείνος είναι ένας απλός θεατής. Αποφασίζεις να φύγεις, αλλά τελικά μετά από μια βδομάδα γυρνάς πάλι πίσω....για το παιδί. Για να προσπαθήσετε ξανά....
Έρχεται και το δεύτερο παιδί. Τα προβλήματα επιμένουν, αλλά κι εσύ επιμένεις να ζεις στον κόσμο σου. Έχουν "πέσει" πάνω σου φίλοι - όσοι έχουν απομείνει - και γνωστοί για να μπορέσουν να σε συνεφέρουν! Εκείνος να συνεχίζει να είναι κολλημένος με τη μαμά του, να τρώει μόνο εκεί, να πίνει το γάλα του εκεί, να παίρνει το τοστ για τη δουλειά του από εκεί, να θεωρεί ότι ό,τι κι αν γίνεται, η μαμά του έχει πάντα δίκιο και άλλα πολλά κι εσύ να επιμένεις ότι όλα, κάποια στιγμή θα αλλάξουν προς το καλύτερο. Η μαμά του να θεωρεί ότι εκείνη θα πρέπει να κάνει τις δουλειές του σπιτιού μου γιατί ξέρει καλύτερα, ότι τα παιδιά θα πρέπει εκείνη να τα φροντίζει γιατί εσύ πρέπει να δουλεύεις για να πληρώνεις τους λογαριασμούς του σπιτιού κι εσύ να περιμένεις ότι κάποια στιγμή ο "άντρας" σου θα ξυπνήσει και θα καταλάβει ότι όλα αυτά δεν είναι σωστά....
Έπρεπε να περάσουν δέκα χρόνια για να γίνει η δική σου αφύπνιση, τελικά. Για να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αποφασίσεις ότι δεν θέλεις να συνεχίζεις αυτή τη "ζωή". Ότι δεν υπήρχε ποτέ οικογένεια, ότι δεν αντέχεις να παίζεις θέατρο για τα παιδιά και ότι δεν γουστάρεις να βλέπεις τη φάτσα της πεθεράς σου, ούτε του "άντρα" σου. Μαζεύεις λίγα πράγματα, παίρνεις τα παιδιά και φεύγεις. Εκείνος, την πρώτη μέρα δεν σε πήρε τηλέφωνο, ούτε έψαξε εσένα και τα παιδιά.
Την επόμενη μέρα πήρε για να σε ρωτήσει πότε θα πας σπίτι. "ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ", ήταν η απάντηση, η οποία τρόμαξε ακόμα και εσένα την ίδια! Δεν το περίμενες ότι είχες τόση δύναμη μέσα σου!! Ήξερες ότι ένας νέος πόλεμος είχε ξεκινήσει, αλλά αυτή την φορά θα έβγαινες εσύ νικήτρια!!
Γιατί τώρα είχες ξυπνήσει και ήθελες να ζήσεις!! Εκείνος θα άρχιζε τις διαβουλεύσεις για να γυρίσεις πίσω στην κόλαση. Του έλεγες ότι αν ήθελε να είστε οικογένεια. θα έπρεπε να αλλάξετε σπίτι, αλλά εκείνος δεν μπορούσε να αφήσει τη "μαμά"!! Ήθελε πρώτα να έχει τα τρία πράγματα που τον έκαναν ευτυχισμένο - χρήμα, μαμά και σπίτι - και μετά να έχει εσένα και τα παιδιά του. Γιατί το να φροντίζεις τα παιδιά, σημαίνει ότι πρέπει να πληρώνεις κιόλας για κάποια πράγματα κι εκείνος δεν ήθελε να πληρώνει!!
Ήξερες αυτόν τον άνθρωπο 20 χρόνια, αλλά τελικά, για 20 χρόνια απλά δεν "έβλεπες"!! Η ζωή είναι μικρή και πρέπει να τη ζούμε έντονα κι όχι απλά να την αφήνουμε να περνάει! Μάζεψε τα κομμάτια σου, κλείσε το μάτι στη ζωή και ξεκίνα να χαράζεις τη δική σου πορεία αγκαλιά με τα παιδιά σου.
Να είσαι πάντα ο εαυτός
σου και να περνάς καλά!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου