" Να λες στον άλλον πως νιώθεις, γιατί όταν αποφασίσεις να το κάνεις, εκείνος / εκείνη μπορεί να έχει φύγει και να μην σε θέλει πλέον"..... Πόσες φορές έχουμε ζήσει μια τέτοια κατάσταση? Πόσες φορές προσπαθήσαμε να "εξαφανίσουμε" όλα αυτά που νιώθαμε, να τα ¨πνίξουμε" γιατί οι άλλοι δεν θα τα θεωρούσαν σωστά? Το αποτέλεσμα, όμως, θα ήταν ακόμα πιο τραγικό. Όταν, μετά από αρκετό καιρό, θα παίρναμε την απόφαση να ζήσουμε το απαγορευμένο, θα ήταν πλέον αργά. Και θα μέναμε με τις αναμνήσεις μας.. Θα μέναμε "κολλημένοι" με το παρελθόν και θα ξεχνούσαμε να ζήσουμε το παρόν. Γιατί για εμάς, δεν θα υπήρχε λόγος να ζήσουμε το παρόν χωρίς το άτομο που αγαπάμε...
Όλα, πλέον είναι μάταια. Κοιτάς με τα μάτια δακρυσμένα και "ταξιδεύεις". Τα βράδια σε συντροφεύουν οι αναμνήσεις, οι όμορφες στιγμές που ζήσατε και που θα ήθελες τόσο πολύ να ξαναζήσεις. Ψάχνεις να βρεις απαντήσεις, προσπαθείς να τον / την κάνεις να καταλάβει το πως νιώθεις, το πως αισθάνεσαι. Το ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς να είναι δίπλα σου. Δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης.
Θέλεις να νιώσεις τα χάδια, τα φιλιά, να πηγαίνετε βόλτες αγκαλιά δίπλα στη θάλασσα. Να κάνετε έρωτα τα βράδια και να απογειώνεστε σε μέρη μαγικά... Να είστε μαζί, να γίνετε ένα. Όλα αυτά γυρνάνε στο μυαλό σου κάθε μέρα και ψάχνεις να βρεις το "γιατί". Γιατί άφησες όλα αυτά να χαθούν. Γιατί επέτρεψες στον εαυτό σου να κάνει τόσα λάθη. Γιατί από τρυφερός, έγινες σκληρός και ξαφνικά αποφάσισες να τα αφήσεις όλα αυτά και να ξαναγίνεις όπως ήσουν... Γιατί, γιατί, γιατί... Τόσα γιατί, που ψάχνουν απαντήσεις... Η δουλειά είναι ανούσια - όλα γίνονται μηχανικά. Τα άτομα που είναι δίπλα σου, ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Φτιάχνεις ένα δικό σου κόσμο και χάνεσαι εκεί μέσα...
Δεν θέλεις να πιστέψεις ότι πλέον είναι αργά. Θεωρείς ότι πάντα υπάρχει ελπίδα... ότι θα σε πιστέψει και θα γυρίσει.. και όλα θα γίνουν όπως πρώτα. Θα χαθεί για πάντα η λύπη και θα επιστρέψει η χαρά. Όλα όσα θεωρείς τώρα όνειρα, θα γίνουν πραγματικότητα και επιτέλους, μετά από καιρό, θα αρχίσεις και πάλι να ζεις...
Μπορεί ένας άνθρωπος να συγχωρέσει? Κυρίως, όταν του έχουν φερθεί άσχημα για τουλάχιστον τέσσερα χρόνια? Μπορεί.... αλλά δεν μπορεί να ξεχάσει όλα όσα έζησε, όλα όσα τον σημάδεψαν... Μερικές φορές είναι καλύτερα να αφήνουμε τα πράγματα όπως είναι και να μην προσπαθούμε να τα κάνουμε όπως θέλουμε....
Γιατί ποτέ δεν θα ξαναγίνουν όπως ήταν κάποτε.... Θα μείνουν μόνο γλυκιές αναμνήσεις, που θα μας ταξιδεύουν τα βράδια και θα μας κάνουν να χαμογελάμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου