Όταν, όμως, πνίγεσαι.... τι κάνεις? Απλά, πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και τα πράγματά σου και να φύγεις. Το πιο δύσκολο δεν είναι το να φύγεις, αλλά το να το πάρεις απόφαση ότι πρέπει να "σπάσεις" τη σιγουριά της ρουτίνας σου και να φύγεις. Να βγεις από την καθημερινότητα, στην οποία έχεις βολευτεί και να ξεκινήσεις από την αρχή.
Αρχίζουν οι πρώτες σκέψεις.... Αξίζει να φύγω? Μήπως να δώσω άλλη μια ευκαιρία? Μήπως εγώ είμαι λάθος? Μήπως δεν είναι σωστό μετά από τόσα χρόνια...? Και προσπαθείς να απαντήσεις εσύ ο ίδιος στις ερωτήσεις σου.... Το πρωί λες ότι θα φύγεις και μέχρι το βράδυ έχεις αλλάξει εκατό φορές τη γνώμη σου. Σκέφτεσαι πως είναι η ώρα να ρωτήσεις τους φίλους σου. Να έχεις και μια δεύτερη άποψη... Κι αρχίζει ένας κυκεώνας απαντήσεων, μέσα στον οποίο νιώθεις να πνίγεσαι!!!
Και γυρίζεις πίσω στην "εσωτερική" συζήτηση... Είναι πιο ασφαλής! Μετά από πολλές αναζητήσεις ως προς το τι θα κάνεις, συνειδητοποιείς ότι έχει έρθει η στιγμή να ανοίξεις πανιά.. Να ξεκινήσεις από την αρχή. Δεν έχει νόημα να μείνεις και να αφήσεις τα χρόνια να φεύγουν. Δεν μπορείς να αφήσεις τη ζωή να χάνεται.
Κι αρχίζει η αναζήτηση σπιτιού. Φυσικά, η τελευταία σου επιλογή θα είναι να γυρίσεις στο σπίτι της μαμάς σου. Εκεί θα «έτρωγες» μεγάλη ήττα! Ψάχνεις, λοιπόν, κάτι κοντά στη δουλειά σου. Έτσι θα γλιτώσεις τα μεταφορικά και θα μπορείς να κοιμάσαι λίγο παραπάνω το πρωί..!
Τελικά, γλίτωσες από τη μαμά – εν μέρει – και κατάφερες να βρεις ένα μικρό κουκλίστικο σπιτάκι. Ήρθε η στιγμή της μετακόμισης… και των αναμνήσεων. Αρχίζεις να ξεχωρίζεις τα πράγματά σου και να τα βάζεις στα κουτιά τους. Και μπαίνεις σε ένα λαβύρινθο γεμάτο αναμνήσεις. Βουρκώνεις γιατί θυμάσαι όλες τις όμορφες στιγμές που πέρασες, αλλά ταυτόχρονα πεισμώνεις γιατί άφησες τον χρόνο να φύγει χωρίς να ζήσεις κάποια πράγματα. Νιώθεις ότι ήσουν κλεισμένη σε ένα χρυσό κλουβί. Ζούσες, αλλά δεν ζούσες. Δεν ξέρεις με ποιον να νευριάσεις… Με σένα ή με εκείνον? Όταν διαλύεται μια σχέση, ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας. Οπότε, συνεχίζεις να μαζεύεις τα πράγματά σου.
Η μετακόμιση είναι ωραία. Μην βλέπεις μόνο την άσχημη πλευρά μιας κατάστασης. Δες και την καλή της. Μπορείς να κάνεις ό,τι θες τώρα, να καλείς όποιον θες, να διακοσμήσεις το χώρο σου με το δικό σου γούστο, να έρχεσαι και να φεύγεις όποτε θες χωρίς να δίνεις αναφορά… Μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα που είχες καιρό να κάνεις. Και το σημαντικότερο…. Να νιώσεις ελεύθερη και πάλι!! Μέχρι την επόμενη φορά….
Μην σε τρομάζουν οι αλλαγές. Να σε τρομάζει μόνο η ρουτίνα. Τόλμησε να αλλάξεις τη ζωή σου και μην μένεις «κολλημένη» στο παρελθόν.
Ζήσε το παρόν τολμώντας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου